SOUNDCHECK. Stash kruipt met ‘WOLFMAN!' uit de schaduw: "Mijn overleden vader wou niet dat ik enkel bleef fietsen"
Na tien jaar stilte heb je waarschijnlijk je hoofd helemaal kunnen vrijmaken voor pure songs.
«Ik was niet meer van plan om nog een plaat uit te brengen, maar ben nooit gestopt met het schrijven van liedjes. Als zoiets in je bloed zit, kan je dat niet stelpen. Het voordeel is dat er geen druk van buitenaf is en je in alle rust aan tekst en muziek kan schaven. Heel wat nummers zijn geschreven van voor ik besliste om een nieuw album uit te brengen. En ik ben blijven optreden. Vaak zeer intiem, maar dan krijg je de reacties van je publiek ook zeer sterk en eerlijk binnen. Ik was ondertussen ook een wielerfanaat geworden en trainde zeer veel, maar de muziek volledig stilleggen was blijkbaar niet zo eenvoudig.»
Wat heeft er dan voor gezorgd dat ‘WOLFMAN!' er is gekomen?
«Mijn vriendin Lena heeft me altijd aangemoedigd om de muzikant in mezelf te blijven ontwikkelen. Op een gegeven moment heeft ze beslist om de praktische zaken in handen te nemen waardoor ik me volledig op de songs kon focussen. Ze doet mijn management, boekingen, verkoop, website... Onmisbaar wanneer je beslist hebt om het allemaal in eigen beheer uit te brengen. En ik wilde naast een gewone cd-uitgave ook een vinylplaat met daarin de cd. Op die manier komen de tekening van mijn zoon Londen en de groepsfoto ook veel beter tot hun recht. Maar je weet zelf ook hoeveel het kost om een plaat te laten persen. Er moet dus gespeeld worden, want na een concert heb je het meeste kans om je muziek fysiek te verkopen.»
Een ander zeer belangrijk aspect is het overlijden van je vader, niet?
«Klopt. Ik hoorde pas na zijn dood dat hij het zeer spijtig zou gevonden hebben mocht ik enkel zijn blijven fietsen. Ik had hem al wel eens verteld dat ik mijn gitaren wilde verkopen en dat moet hem toch iets gedaan hebben. Ook Lena heeft haar vader vroeg verloren en het leek me een mooi gegeven om deze plaat op te dragen aan de herinnering van onze overleden vaders.»
Vanwaar de titel ‘WOLFMAN!'?
«Hij zat al lang in mijn hoofd. Ik vroeg me op een gegeven moment af hoe je iemand even graag zou kunnen zien als je eigen kinderen. En zeker wanneer je ouder wordt, blijkt dat niet meer zo evident. Maar toen ik Lena leerde kennen, vielen er heel wat puzzelstukken in elkaar. De ‘wolfman' is de man die zijn geliefden beschermt en tot het uiterste wil gaan als het nodig is. Zowel fysiek als gevoelsmatig. Iemand waarop ze kunnen terugvallen in tijden van nood, onzekerheid of wat dan ook.»
Het album klinkt door de live-opnames zeer organisch.
«Ik wilde de nummers laten klinken zoals ik ze al een hele tijd in mijn hoofd hoor. Ik had daar gewoon de juiste muzikanten voor nodig. Ik had al een eerdere poging ondernomen om deze songs op te nemen met muzikanten waar ik in het verleden mee gewerkt hebt. Maar dat is niet gelukt. Waarmee ik niet wil zeggen dat het slechte muzikanten zijn. Het hele proces kwam in een stroomversnelling nadat ik de Gentse muzikant en producer Ht Roberts gevraagd had om de plaat samen met mij te producen. Hij bracht het ongelooflijk getalenteerde gezelschap mee dat bestaat uit singer-songwriter en gitarist Bruno Deneckere, multi-instrumentalist Nils De Caster en drummer-percussionist Niels Delvaux. Zelf speelt hij ook bas op ‘Wolfman'. En ze zijn bijzonder sterk als backing vocals waardoor we de zangpartijen harmonisch kunnen opentrekken.»
De ideale crew om een week mee onder te duiken in de oude, prachtige kunstenaarssite De kluis in Sint-Martens-Latem.
«Absoluut. We maakten een kring en namen alles live op. Ik hoefde zelfs niet uit te leggen welke richting ik wilde uitgaan. Het gebeurde dat ik een nummer voor het eerst liet horen en ze gewoon even later inpikten, exact op de manier dat ik het in mijn hoofd hoorde. Ik herinner me dat we een song spontaan hadden opgenomen en de opnametechnicus me de dag daarna het nummer liet horen. (lachend) Ik dacht eerst dat het een nieuwe song van Ryan Adams was. Daarom ben ik ook zo blij met deze plaat en ongelooflijk dankbaar dat ik die muzikanten ben tegengekomen. Ik denk dat dit een ‘once in a lifetime' gegeven is en het mooie is dat ze ook mee op tournee gaan.»
Je hebt al samengewerkt met Ht Roberts die vier jaar geleden ‘Voluntary Blindness' van Isle of Men producete. Je zingt in die groep en je hebt er mee opgetreden. Heeft die samenwerking je op een bepaalde manier verrijkt?
«Bij Isle Of Men heb ik geleerd anders te zingen, rustiger en meer doorleefd. Ik denk dat ik daardoor ook een betere zanger ben geworden en in zekere zin heeft dat verhaal me ook gestuurd naar wat ik nu doe. Er verschijnt volgend jaar een nieuwe plaat van Isle Of Men en daar zing ik opnieuw op. Daar vertolk ik de songs van een ander op maar het geeft een mooi evenwicht met wat ik zelf met Stash doe.»
Ondertussen heb je al met deze band live gespeeld. Word je na het concert nog aangesproken over ‘Sadness'?
«Dat gebeurt en het is best grappig dat ze dan spreken over muziek ‘uit onzen tijd'. En dat is best oké. We worden allemaal ouder en het is mooi wanneer je publiek toch meegroeit en komt kijken. Zeker wanneer ze dan ‘Sadness' en andere oudere songs in een nieuwe versie horen en daar zeer lovend over zijn. Voor mij is het ook heerlijk om je eigen songs als het ware te coveren. Ik geniet nu veel meer van mijn muziek. Ten tijde van ‘Sadness' werd ik geleefd en ging alles veel te snel. Ik was er niet rijp genoeg voor. Ik heb me nu terug gevonden in de muziek en dat wil ik blijven koesteren.»
Dirk Fryns
‘WOLFMAN!' ligt nu in de winkels. Stash speelt morgen in De Zeepziederij in Bree. Meer info vind je op www.stash-music.com.