#STAGELIFE. Sohnarr: "Ik speelde ooit in modderpoel voor tien man"

Wat is het beste concert dat je ooit gegeven hebt?

Sohnarr: “Het Yeah Festival 2014 in het Franse Lourmarin: de perfecte combinatie van speelplezier en vakantiegevoel. De setting speelde daarbij een hoofdrol: een kasteel in het zuiden van Frankrijk, een hotel met zwembad, prachtig weer en een beperkt, intiem en bereikbaar publiek. Het voelde als een avond op reis met fijne ontmoetingen en gesprekken, waarbij we ook een streepje muziek mochten spelen.”

Wat is het minste concert dat je ooit gegeven hebt?

“Printemps de Bourges in Frankrijk in 2015. Een paar dagen daarvoor, tijdens onze shows met Balthazar in Italië, had ik de bof opgelopen. Ik speelde een paar concerten zwetend van de koorts, met bolle kaken en verschrikkelijke pijn. Het contrast tussen je eigen mentale en fysieke welbehagen en de extase van het publiek en andere bandleden kon niet veel groter zijn. We speelden nog één show in Berlijn en toen moest ik er echt wel de stekker uit trekken. De 3 shows daaropvolgend hebben we moeten cancellen of verplaatsen. Een uitzondering in de 14 jaar dat ik bij Balthazar speelde.”

Wat is je meest bizarre herinnering aan een muziekoptreden?

“Kendal Calling 2014 in het Verenigd Koninkrijk. We moesten die dag overvliegen vanuit Duitsland naar Engeland, maar onze vlucht had vertraging. De show werd verlaat. Nadat we ons in zeven haasten naar het festivalterrein hadden gerept, dat herschapen was in een modderpoel door de stortregen, konden we uiteindelijk nog de volle vijftien minuten spelen voor… tien mensen.”

Wat mis je het meest aan het podiumleven?

“Het samenspelen met anderen. Daar waar 1+1=3 wordt. De blik die je naar elkaar kunt werpen tijdens het spelen omdat je voelt dat je op dát moment op dezelfde golf zit en daar ter plaatse iets samen creëert wat klopt.”

Wat mis je helemaal niet aan het podiumleven?

“De wachttijden overdag tussen het uitladen, soundchecken en spelen. De fragmentatie van de dag met leegtes die je moet zien te vullen. Er is wel tijd, maar je zit ook vast omdat je niet exact weet hoe lang je moet wachten, waardoor je eigenlijk continu paraat moet staan. Dat werkt heel afstompend.”

Wat zijn voor jou de hoofdingrediënten van ‘het ideale concert'?

“Verbinding. Zowel tussen muzikanten onderling als met het publiek. Niets grootschaligs, maar authenticiteit en intimiteit staan bij mij voorop. Het soort concert waarbij je achteraf gezellig kunt aanschuiven bij wat toeschouwers. Liefst ook nog in een unieke setting zodat je de dag in je geheugen kan prenten.”