Texas: "Ik durf toe te geven dat ik mijn carrière al gehad heb"

«Heel de rit van deze plaat, zowel het voorbereiden als het eigenlijke opnemen, voelde zo natuurlijk aan. Nergens stress, de inspiratie hing voor het grijpen en na al die jaren verraste het me dat ik zoveel plezier kon beleven aan het schrijven en opnemen van pure popsongs», steekt Sharleen Spiteri (foto) van wal.

‘Life's too short, let's work it out' zing je op de eerste single ‘Let's Work It Out'. Bespeur ik daar een vleugje gezond hedonisme?

«Dat is een mooie manier om het voor te stellen en ik kan me daar best in vinden. Er zijn nu eenmaal van die dagen dat je gewoon even je handen in de lucht wil steken, dansend als een wilde en zingend uit volle borst. (lachend) Zeker wanneer je al een halve eeuw op deze planeet rondhangt heb je daar nood aan. Al was het maar om alles in een juist perspectief te plaatsen. Ik ben ouder en hopelijk ook wat wijzer maar het doet goed om bij momenten alles even los te laten en volop te genieten zonder na te denken.»

Je kan dan ook terugblikken op meer dan 35 miljoen verkochte albums waarvan er drie moeiteloos de weg vonden naar een nummer-één-notering.

«Je hebt gelijk en ik heb er geen moeite mee om toe te geven dat ik mijn carrière eigenlijk al gehad heb. Als je spreekt over verkoopcijfers en populariteit, tenminste. Ik heb de gouden jaren meegemaakt en hoef me geen zorgen te maken over mijn oude dag. Het gigantische succes uit het verleden laat me toe om met Texas binnen een volledige vrijheid te opereren. De laatste trends en de best mogelijke marketingmachine om toch maar zoveel mogelijk clicks en likes binnen te halen, zullen me worst wezen. Voor een beginnende band anno 2017 is het een heel ander verhaal. Je kan jezelf enorm snel en efficiënt aanprijzen dankzij de huidige technologie om zo je vijftien minuten roem te verzilveren. Maar je bent al even snel vergeten. Met Texas heb ik er een parcours van drie decennia opzitten en we blijven volle zalen trekken zonder wakker te liggen over mogelijke verkoopcijfers. ‘I'm a lucky bastard, I know.' Maar ik hoef me daar toch niet voor te verontschuldigen.»

Je kan als muzikant dankbaar zijn voor wat het verleden al heeft gebracht en net daardoor nog meer genieten van de nog in te vullen jaren.

«De klok tikt en je bent je meer en meer bewust van elke dag die zich aanbiedt. Net daardoor probeer je alle negatieve ballast overboord te kieperen en te genieten. Het album spreekt inderdaad over ouder worden, maar ook over vrede nemen met jezelf en je gedachten. Na onze laatste tournee heb ik een tijdje in India verbleven en dat was een regelrechte ‘eye opener'. Fascinerend hoe mensen daar in die overweldigende chaos toch een zekere meditatieve rust kunnen bereiken. Die weken in India hebben een soort klaarte of helderheid in mijn leven gebracht waarvan ik me daarvoor niet echt bewust was. Je leest het ook in de teksten op ‘Jump On Board'. Ik probeer meer te geven om mensen en ervoor te zorgen dat mijn tolerantiemeter niet in het rood gaat. Ik stel me bewuster op tegenover mijn omgeving. Ik weet beter dan ooit wie ik ben, wie ik in mijn leven wil toelaten en wat ik wil naar de toekomst toe. Er is geen tijd meer voor mensen en zaken die me negatief voeden.»

Een ander thema dat zich op de plaat aanbiedt, is het nemen van voldoende risico's. Is dat belangrijk voor jou?

«Wat zou een mensenleven zijn zonder de verleiding, het gevaar en de beloning die het nemen van risico's met zich teweegbrengt? ‘Jump on board', er zijn van die momenten dat je moet springen en de bluts met de buil moet nemen. Zonder het risico-element is er nooit iets groots gebeurd. Alle uitzonderlijke verhalen, passionele relaties, levensveranderende kunst of grote successen binnen de zakenwereld zijn er alleen maar gekomen door het nemen van de nodige risico's. Als je heel je leven enkel en alleen op veilig speelt, kan je net zo goed dood zijn.»

In de bio las ik dat je nog nooit zo hard genoten hebt van het songschrijven als voor deze plaat.

«Klopt. Ik weet wat ik kan, hoe ik zing en hoe ik klink. De ervaring is er en ik ben al die jaren blijven schrijven. Mijn spieren om nummers te maken, zijn getraind. Ik ben nu vooral op zoek naar meer verfijning om alles beter op elkaar af te stemmen. Net als een topchef binnen een gerecht op zoek gaat naar de beste harmonieën qua smaak en textuur. (lachend) Wat meteen verklaart waarom ik heel wat nieuwe songs eerst voor mijn vriend speelt. Hij is namelijk een chef en weet waarover ik het heb.»

Dirk Fryns

‘Jurm on board' is uit bij BMG.