Topeconoom Joseph Stiglitz: "Europa, laat de euro vallen"

De econoom vindt dat de euro niet heeft waargemaakt wat de beleidsmakers zo'n vijftien jaar geleden beloofden: een munt die de samenhang tussen de verschillende lidstaten zou versterken. Dat werd volgens Stiglitz in 2010 pijnlijk duidelijk toen de financiële crisis omsloeg in de eurocrisis.

Een eerste fout die de wereldleiders maakten bij de invoer van de euro was dat ze kozen voor een overkoepelende munt voor een bont allegaartje van landen met een eigen economisch en politiek systeem. Daarnaast heeft het strenge besparingsbeleid ertoe geleid dat de kloof tussen de economisch sterke en zwakke landen groter is geworden, meent Stiglitz.

Wanneer de zwakkere economieën schulden hebben bij de sterkere landen vertroebelt de onderlinge verhouding van de lidstaten. “Dan verandert de eurozone van karakter”, stelt Stiglitz in zijn boek. “Wie de schulden controleert, controleert ook de politieke soevereiniteit van de schuldenaars.” Hij verwijst naar de situatie in Griekenland als het meest schrijnende voorbeeld.

Flexibele euro

De Nobelprijswinnaar spuit niet alleen kritiek, maar reikt ook oplossingen aan. Zo pleit hij voor een fundamentele hervorming van de eurozone en de monetaire politiek. Daarmee vraagt hij met andere woorden om een einde te maken aan de besparingspolitiek en een bankenunie in te voeren. Een tweede oplossing zou een flexibele euro zijn waarbij bijvoorbeeld een Duitse euro een andere waarde zou hebben dan een Griekse. Zwakkere economieën zouden zo hun munt kunnen devalueren om hun competitiviteit op te krikken en toch niet uit de eurozone te vallen.

Als die voorstellen niet zouden werken, zit er volgens Stiglitz niets anders op dan de euro te laten vallen. “Het is of de Unie redden, of de euro.”