Uw baby kietelen kan helpen bij het leren spreken

Uw baby kietelen kan hem helpen om sneller te leren spreken. Dat hebben wetenschappers van de Purdue University in Indiana besloten uit hun onderzoek.

Ze zeggen dat ouders die hun kind prikkelen terwijl ze met hem praten daadwerkelijk helpt om woorden te herkennen in een continue stroom van gebabbel. Het team van onderzoekers beweert dat de taalontwikkeling veel meer verbonden is met aanrakingen dan eerder werd gedacht.

" We vonden dat de zuigelingen aanrakingen koppelen aan de woorden die ze horen waardoor die aanrakingen een impact kunnen hebben op het woord dat ze leren," zei Amanda Seidl, een professor spraak, taal en gehoor wetenschappen aan Purdue, die leiding gaf aan de studie.

"We denken dat fysiek contant enkel genegenheid overbrengt, maar ons onderzoek toont aan dat aanraking door betrekking kan hebben op het inkomende spraaksignaal bij baby's. Anderen hebben gekeken naar de rol van contact in de lichamelijke ontwikkeling van het kind. Maar tot nu toe werd de impact van de aanraking op het leren van talen niet onderzocht."

Het leren van woorden is een uitdaging voor zuigelingen, aangezien de meeste woorden die ze horen worden gepresenteerd in een continue spraakstroom, in plaats van losse woorden.

Ouders pauzeren als ze de naam van hun kind uitspreken maar ze doen dat bijna nooit bij gewone woorden.

"Ze moeten woorden ontdekken voordat ze betekenis aan die woorden kunnen hechten," zei Seidl. "Omdat de namen van lichaamsdelen vaak de eerste woorden zijn die baby's leren, speculeerden wij dat contact zou kunnen fungeren als een hulpmiddel om een woord te begrijpen."

Een totaal van 48 baby's van vier maanden oud werden getest in het Purdue Infant Speech Lab in twee groepen. Ze werden op de schoot van een ouder gezet tegenover een onderzoeker en ze moesten luisteren naar een continue spraakstroom van onzinnige woorden.

In het eerste experiment werd elke keer als het onbestaande woord 'dobita' werd uitgesproken, de knie van de baby aangeraakt. Na deze luistersessie bleek dat de baby's 'dobita' uit de continue woordenstroom hadden getrokken.

In het tweede experiment met hetzelfde concept, raakt de volwassene zijn eigen wenkbrauw of kin aan in plaats van die van de baby. Hieruit bleek dat de baby het onbestaande woord niet hadden onthouden.

"Het maakte niet uit hoeveel tijd het kind besteed had met het kijken naar het gezicht van de volwassene. Ze waren niet in staat om deze signalen te gebruiken op dezelfde manier als wanneer hun eigen lichaam werd aangeraakt," besloot Seidl, die nu op zoek is naar individuele verschillen in hoe ouders tegen hun kind spreken en hoe ze hem aanraken.