Van comfortabele couch potato tot amateurloper op anderhalf jaar tijd

De start van dit verhaal situeert zich anderhalf jaar geleden, toen ik voor het eerst in lange tijd de moed vond om mijn loopschoenen van onder het stof te halen. De eerste langzame meters zijn intussen uitgegroeid tot kilometerslange loopsessies. Afhankelijk van de dag voel ik me na zo'n training afwisselend een soort superheld, dan wel een uitgewrongen dweil. Deze vijf cruciale inzichten houden onderweg mijn motor draaiend.

1. Elke stap is belangrijk

Net zoals met diëten heb ik een haat-liefdeverhouding met lopen. Ik zou gerust durven stellen dat ik niet eens bijzonder graag loop, en dat ik gemiddeld één à twee keer per week met lood in de schoenen thuis vertrek. Maar het zijn net die moeizame passen die belangrijk zijn, omdat elke stap je dichter bij je uiteindelijke doel brengt, ook al ligt dat een pak verder dan het dichtstbijzijnde terras. Voor mij staan die zware stappen symbool voor de grote veranderingen in het leven, die zich stapsgewijs en door vaak onmerkbaar kleine aanpassingen voltrekken. Daar probeer ik aan te denken bij de start van alweer een nieuw regime, het in elkaar zetten van een Ikea-kast of het aanknopen van een moeilijk gesprek.

2. Tijd is relatief

Als notoire laatkomer is tijd voor mij een rekbaar begrip. Dat is tijdens looptrainingen niet anders. Maar waar ik in het normale leven vaak tijd te weinig heb, heb ik tijdens het lopen tijd te over - en niet alleen omdat één minuut soms eindeloos lang kan duren. En die gestolen tijd creëert ook een heerlijke rust in mijn hoofd die een helende werking heeft. Hoe langer ik loop, hoe meer afleidende gedachten naar de achtergrond verdwijnen. Die helende werking blijft nog een hele dag nazinderen en zorgt ervoor dat geen uitdaging teveel is.

3. Geduld is een gouden deugd

Het leven is soms hardvochtig en oneerlijk, maar loopprestaties zijn gelukkig niet onderhevig aan die irritante willekeur. Daar geldt de simpele regel: hoe gerichter je traint, hoe beter je prestaties. In mijn geval betekende dat wekenlang aan een sukkeldrafje over het fietspad slenteren in de hoop dat mijn aërobe grens verlegd zou worden. Die ronduit frustrerende trainingssessies leken eindeloos te duren, maar de wetenschap heeft uitgewezen dat deze fase onontbeerlijk is voor het opbouwen van de goede basis die noodzakelijk is om elke prestatie zonder kleerscheuren te overleven.

4. Motivatie komt in alle vormen en maten

Een zorgwekkend hoog getal op de weegschaal was initieel de grootste trigger om mijn loopcarrière nieuw leven in te blazen. Gelukkig is dat al lang niet meer zo en heb ik net dankzij het lopen geleerd om die obsessie over gewicht gedeeltelijk los te laten. En ironisch genoeg is uitgerekend dat relativeringsvermogen nu mijn grootste drijfveer. Regelmatig lopen zorgt ervoor dat stress smelt als sneeuw voor de zon en dat de initieel grote, belangrijke irritaties onderweg soms helemaal kunnen verdwijnen. Ik ben ervan overtuigd dat me dat op sommige dagen een beter mens maakt.

5. Een gezonde geest leeft in een gezond lichaam

Als suikerjunkie eersteklas is gezond eten voor mij verre van evident. Als journalist slijt ik het merendeel van mijn dagen comfortabel op mijn bureaustoel, waardoor ik het gevolg van een grote dosis suiker voornamelijk zie op de weegschaal. Maar tijdens het trainen voel je elke keer opnieuw aan je hele lichaam wat je gegeten hebt- en vooral wat je beter niet zou eten. Dat inzicht helpt me - af en toe - om die ongezonde snacks af te slaan en te kiezen voor een voedzaam, eiwitrijk alternatief. Mijn lichaam is me daar elke dag dankbaar voor.

Mare Hotterbeekx