The Van Jets: "Diep vanbinnen zijn we wilde dieren"
Voor de opnames kampeerden frontman, componist, zanger en gitarist Johannes Verschaeve, drummende broer Michaël, bassist Frederik Tampere en gitarist Wolfgang Vanwymeersch wekenlang in de kelders van cc De Grote Post in hun thuishaven Oostende. En dat zonder een tikkende, geldvretende studioklok waardoor er in alle rust geëxperimenteerd kon worden. Voor het eerst nam de band ook zelf de productie in handen met de hulp van technicus Joeffrey Claeys, ooit de livemixer van de band en nu eigenaar van een studio in Costa Rica. Voor The Van Jets streek hij met plezier terug neer aan het ‘zeetje' om de postapocalyptische visie van Johannes naar het juiste geluid om te smeden.
Johannes: "Er zit best een rode draad in deze plaat. De eerste kiemen werden gelegd na het lezen van Ted Kaczynski's boek ‘Unabomber' waarin er best wat gevochten wordt tegen een allesoverheersende technologie. Ik worstel daar ook mee. Ik ben als muzikant wat technofoob en maak mijn demo's bijvoorbeeld in het supereenvoudige Garageband. Hoe minder opties, hoe beter. Teds boek was redelijk zwaar, maar ik las het met een korreltje zout. Zo werd het eerder een ideeënzolder waaruit ik kon pikken om deze plaat vorm te geven. Zeker wanneer hij sprak over een toekomstige oertijd waarin mensen opnieuw in kleine groepen leefden om te kunnen overleven. Al snel volgden er andere boeken zoals ‘Being A Beast' van Charles Foster of de ‘Mad Max' films."
Het idee dat we allemaal beschaafd zijn, maar er eigenlijk weinig nodig is om het beest weer los te laten.
"Inderdaad, diep vanbinnen zijn we allemaal wilde dieren. Er bestaat een beweging die ‘ReWilding' heet en gelooft dat de mens terug moet verwilderen om opnieuw echt mens te worden. Alle beschaving afbreken om dan weer vooruit te kunnen gaan. Die paradox intrigeerde me en vormde de basis voor de teksten. Ook muzikaal was het snel duidelijk. Tijdens concerten voelden we intuïtief aan welke songs de nieuwe richting aan het bepalen waren. Invloeden uit bijvoorbeeld de hiphop en die mengen met rock uit de seventies, waarin heel wat van ons muzikaal DNA zit. Het brutale en primitieve uit de rock konden we zo aan de verbale finesse uit de hiphop linken en dat opende heel wat nieuwe deuren. Ik kreeg echt goesting om als een bendeleider mijn mannetje te staan binnen een groot totaalidee dat op geen enkel moment verstikkend aanvoelde. Het was eerder een frisse, sprankelende bron van inspiratie en creativiteit."
Waren de andere bandleden snel mee?
"Veel sneller dan bij de andere platen. Misschien was er wel een onzichtbare hand die alles snel in de juiste richting leidde. Iedereen heeft natuurlijk de vrijheid om zo'n concept zelf in te vullen, maar nu was het allemaal zeer duidelijk. We hebben uiteindelijk ook maar tien songs op dit album gezet. Het is een gebalde plaat geworden, zeer intens en aandacht opeisend. Dan is het beter om dicht bij de kern te blijven."
‘Future Primitives' klinkt als een gezonde mindfuck.
"Dat was het ook. Ik hou van paradoxen. We kijken naar films over de toekomst en zien vliegende auto's, designsteden, robots of wat dan ook. Maar het kan best anders zijn wanneer de toekomst een oertijd huisvest. Terug naar af om alles weer op te kunnen bouwen. Dat gegeven intrigeert me mateloos. Alsof alle vooruitgang voor niets is geweest op een bepaald moment. We zijn zo geobsedeerd door de toekomst dat we het leven in het nu of in het moment eigenlijk vergeten."
Het is ook een pleidooi voor intermenselijk contact, niet?
"Dat is nog steeds superbelangrijk. Eigenlijk is dat intermenselijke contact ook iets zeer dierlijks. Je maakt allianties om anderen te kunnen domineren. Denk maar aan Trump die zichzelf naar de top heeft geblaft. Voor mij is dat zo'n beest en geen warme mens. De harde zakenman als leeuw die zijn domein afbakent en daarna uitbreidt zonder rekening te houden met een ander. We zijn ook allemaal op zoek naar een clan, naar gelijkgestemde geesten. Denk maar aan Facebook. Heerlijk voer dus voor popsongs met een inhoud."
Er is trouwens best wat schoon en gelijkgestemd volk aanwezig op deze plaat.
"Tja, dat clangevoel, niet? Maar dan wel in functie van de schoonheid van een album. Door het totaalconcept kijken we verder dan alleen maar de songs. Voor het artwork hebben we Tom Vanderborght aangesproken. Het resultaat is bruut en flashy. Ik weet nog dat ik zijn studio binnenkwam en overal ideeën of schetsen zag hangen. Hij heeft zich echt ondergedompeld in ons universum en dat geeft zeker een meerwaarde. Ook Joeffrey Claes was als studiotechnicus van onschatbare waarde. We hebben alles zoveel mogelijk live ingespeeld om die frisheid te bewaren en hij is er echt in geslaagd om het speelplezier van de band vast te leggen. Hij was er ook om de grenzen wat af te bakenen, want ik ga gewoonweg door wanneer ik aan zo'n verhaal begin. Dan ben ik niet te stoppen, met het risico om verloren te lopen. Leo Abrahams, die de vorige plaat ‘Welcome To Strange Paradise' producete, heeft er nog extra gitaren opgezet en Tchad Blake ontving ons opnieuw in zijn boerderij in Wales om de songs van de juiste mix te voorzien. Blake, die toch werkt met superbands als Black Keys of Arctic Monkeys, voelde die energie perfect aan en het is een hele eer dat hij weer tijd wilde vrijmaken voor een groepje uit Oostende."
Ik hoor vooral een huis van vertrouwen.
"Waarvoor dank. Er waren waarschijnlijk vier platen voor nodig om deze stap te durven zetten, maar het voelt zeer comfortabel aan."
‘Future Primitives' is uit bij Sony. The Van Jets spelen donderdag 21 december in de AB in Brussel.
Dirk Fryns