Waarom Hollywood veel meer geld zou verdienen met zwarte superhelden

Als we alle grote superheldenfilms van de afgelopen jaren bekijken, dan zien we dat ze allemaal een aantal zaken gemeen hebben. Iron Man 3, Man of Steel en The Dark Knight Rises kostten allemaal meer dan 100 miljoen dollar om te produceren, waren allemaal sequels of reboots en brachten allemaal meer dan 500 miljoen dollar op. Ohja, en ze hadden allemaal een blanke superheld.

De afgelopen tien jaar zijn superheldenfilms weer in de mode geraakt. Drie films over batman, een aantal over superman, catwoman kreeg er eentje, Iron Man kreeg er ook drie en dan hebben we nog Thor, The Avengers en alle Spidermans nog niet gehad. We kunnen dus stellen dat we in de hoogdagen zitten van de filmische superheld. Dit soort films zijn blijkbaar ook de enigen die nog echt rendabel blijken in de huidige, barre, filmindustrie.

Drie van de top 10 meest opbrengende films zijn films met een superheld in. Dark Knight Rises, Iron Man 3 en The Avengers brachten allemaal meer dan 1 miljard dollar op en ze werden ook nog eens allemaal uitgebracht in de afgelopen twee jaar.

Maar geen van deze films hebben een Afro-Amerikaanse hoofdrolspeler. In de afgelopen tien jaar speelden maar twee Afro-Amerikanen een hoofdrol in superheldenfilms. Alleen Will Smith en Wesley Snipes wisten een hoofdrol te bemachtigen in respectievelijk Hancock en Blade Trinity.

Er zijn natuurlijk voldoende zwarte acteurs te zien in de bijrollen. Bijvoorbeeld Halle Berry in de X-Men serie of Samuel L. Jackson als Nick Fury in de Marvel films.

Maar, waarom is dit het geval? Waarom zijn er niet meer zwarte superhelden in onze films?

Bedrijven als Marvel en DC vertellen je dat ze niet willen dat hun films zwarte protagonisten hebben omdat de meeste bioscoopbezoekers geen betrekking op hen zouden hebben. Ze beweren ook dat er gewoon geen zwarte personages zijn die populair genoeg zouden zijn om te schitteren op het witte doek.

Het beste tegenargument is Hancock. Hancock mag dan wel niet gebaseerd zijn op een comic van Marvel of DC, maar het is een superheldenfilm en de ster is een Afro-Amerikaan. En Hancock had verbazingwekkend veel succes. De film werd gemaakt voor 150 miljoen dollar en boekte een brutowinst van 620 miljoen. En dat deed hij ondanks slechte reviews op Rotten Tomatoes en andere websites (41% kreeg de film).

We kunnen dit vergelijken met Green Lantern uit 2011 dat maar 19 miljoen dollar winst maakte en dus een financiële ramp werd. De film kreeg amper 21% op Rotten Tomatoes.

De reden waarom we net deze twee films vergelijken is omdat er ook een versie van de Green Lantern mogelijk was met een Afro-Amerikaanse hoofdrolspeler. Het is niet eenvoudig om hard te maken dat het inwisselen van Ryan Reynolds voor pakweg Jamie Foxx enig effect zou hebben gehad, want het was inderdaad wel een vreselijk slechte film, maar het zou een nieuwe subgroep van fans naar het scherm brengen die op zoek zijn naar een positief zwart rolmodel.

Bovendien weten we dat zwarte protagonisten afgelopen jaren een opleving gekend hebben. Django Unchained, een film over een voormalige slaaf die blanke mensen vermoordt, heeft meer dan 400 miljoen dollar opgebracht. En 12 Years A Slave boekte een brutowinst van 187 miljoen dollar tegenover het schamele productiebudget van 20 miljoen. Natuurlijk zijn deze protagonisten geen superhelden maar ze bewijzen wel dat zowel blanke als zwarte bioscoopbezoekers zullen opdagen voor films met Afro-Amerikanen in de hoofdrol, want het Afrikaans-Amerikaanse filmpubliek als geheel groeit in een indrukwekkend tempo. "Meer dan 170 miljoen Afro-Amerikanen zijn naar de bioscoop geweest in 2013. Dat is 13 procent winst ten opzichte van ongeveer 150 miljoen in 2012," volgens The Hollywood Reporter.

Ondertussen krimpt het blanke publiek. Het aandeel van de blanke bioscoopbezoeker is alleen maar afgenomen sinds 2009.

Een studie uit 2011 uitgevoerd door BET vertelt ons nog meer. Volgens de studie gaan zwarten over het algemeen meer naar de film dan eender welke andere raciale groep. Ze gaan twee keer per maand en dat gemiddeld 28 keer per jaar en we mogen niet vergeten dat 62% van de zwarte bioscoopbezoekers zeggen dat ze een film meerdere keren in de bioscoop zullen zien als ze hem leuk vonden.

Het punt is dat mensen hun eigen culturele ervaringen weerspiegeld willen zien in kunst, op het grote scherm, met 24 frames per seconde. Ze willen zich vertegenwoordigd voelen. Ze willen een gemeenschappelijke, louterende ervaring. En ze willen mensen waaraan ze zich kunnen spiegelen de held zien uithangen en dingen zien opblazen. Ze willen ook dat hun kinderen goede filmische rolmodellen hebben.

Wanneer Hollywood eindeloos dezelfde afgezaagde verhalen over blanke mannen blijft vereeuwigen, beroven ze niet alleen een hele groep mensen van hun gevoel van verbondenheid met de filmwereld, maar verliezen ze ook veel geld en geld is het enige dat telt in de filmindustrie.

Niet alleen vanuit cultureel opzicht zou een superheldenfilm met een zwarte hoofdrolspeler winstgevend zijn, maar ook vanuit financieel standpunt. Schrijf het maar op, Hollywood.