Waarom zijn zoogdieren nagenoeg kleurenblind?
In tegenstelling tot wat je zou denken, hadden de vroegste dieren best een goed kleurenzicht. In tegenstelling tot de evolutie van zwart-wittelevisie naar kleurentelevisie, verliep die ontwikkeling bij zoogdieren in de andere richting. Ze werden kleurenblind. Hoe is dat te verklaren?
Zoals je misschien ooit op de middelbare school leerde, bestaat ons oog uit kegeltjes en staafjes. De kegeltjes onderscheiden beter verschillende kleuren, de staafjes vangen beter licht op. Daardoor zijn die laatste beter geschikt in het donker. Eerst waren er kegeltjes, later volgden staafjes.
Op een gegeven moment in de loop van de evolutie, enkele honderden miljoenen jaren geleden, kregen zoogdieren meer staafjes dan kegeltjes. Op die manier konden ze beter in het donker zien, maar verloren ze wel een groot deel van hun kleurenzicht.
Dino's
De reden daarvoor is volgens de onderzoekers te zoeken bij de heersers van die tijd: de dinosauriërs. De eerste zoogdieren waren klein en machteloos. Als ze wilden overleven in de schaduw van die grote reptielen, moesten ze zich aanpassen. Dat deden ze door bijvoorbeeld ondergronds te leven of in bomen te klimmen, maar ook door 's nachts te gaan leven. Dat was toen een zeer grote innovatie die mogelijk aan de basis lag van de grote hoeveelheid aan zoogdieren zoals we die nu kennen.
Door 's nachts te leven konden de kleine diertjes blijven bestaan naast de dino's. Die trokken zich namelijk niet al te veel aan van wat na zonsondergang gebeurde. Toen die grote monsters uitstierven, palmden onze verre voorouders de dag opnieuw in en konden ze helemaal tot bloei komen.
Dat je hond geen kleuren ziet, is dus te danken aan de T-Rex en zijn vriendjes.
Foto: Wikimedia / FabSubeject
Omslagfoto: Pixabay