“We maken van een huis een thuis”
Het initiatief kwam nadat de vluchtelingen uit het Maximiliaanpark werden gezet. Enkele sans-papiers namen de touwtjes in handen en besloten een project op te starten waar vluchtelingen en andere migranten zonder papieren tijdelijk opgevangen zouden worden. “Het Huis van de Migrant zorgt ervoor dat we een plek hebben waar we gedachten en verhalen kunnen delen, een plek waar we onze zinnen kunnen verzetten en waar we samen kunnen werken aan het verkrijgen van onze papieren. Samen staan we sterk”, vertelt Ahmed.
Verschillende nationaliteiten, mannen en vrouwen, kleine kindjes en jongeren leven samen in Het Huis van de Migrant. Iedereen krijgt een taak en moet deelnemen aan de organisatie en activiteiten. “Ik sta elke dag van zes uur 's ochtends tot tien uur 's avonds in de keuken. Sommige dagen hebben we 70 buiken te vullen, andere dagen 100. Jammer genoeg kunnen we momenteel maar een tweetal maaltijden per dag voorzien”, vertelt Ahmed. Het Huis van de Migrant rekent voornamelijk op wat vzw's, buren en vrijwilligers brengen en dat verschilt van dag tot dag.
Voor jong en oud
Maaike, een vrijwilligster in het Huis van de Migrant neemt samen met andere vrijwilligers enkele activiteiten op zich. “Elke dag voorzien we kinderopvang voor de kinderen die hier wonen maar ook voor de kinderen hier in de buurt en van vrijwilligers die hier werken. We hebben een plek gecreëerd waar kinderen kind kunnen zijn. We spelen samen spelletjes, we knutselen en we zorgen ervoor dat de ouders even tijd hebben voor zichzelf. Het Huis van de Migrant is een plek waar jong en oud een menswaardig leven kunnen leiden in afwachting van hun papieren. We maken van een huis een thuis”, zegt Maaike.
Ook op juridisch vlak worden de migranten geholpen. “Ik kom hier om de migranten zonder papieren duidelijk te maken hoe het juridisch systeem in België werkt en wat ze moeten doen om hun papieren in orde te maken. Ik ben niet alleen advocate maar ook moeder en het doet me pijn te weten dat deze kinderen niet dezelfde rechten hebben als mijn kinderen”, zegt advocate Selma Benkhilifa.
Zoveel verhalen
Alle bewoners van Het Huis verblijven onwettig in België. Sommigen onder hen zijn hier al 16 jaar en vechten nog steeds voor het verkrijgen van hun papieren. “De meeste van ons zijn geschoold en hebben een diploma maar jammer genoeg wordt dit niet erkend in België. Ik dacht dat ik met mijn diploma en kennis een beter leven zou kunnen opstarten in België en dat ik daarna mijn familie naar hier kon halen. Niets is minder waar. Ondertussen heb ik mijn familie al 16 jaar niet gezien en heb ik niet kunnen waarmaken wat ik beloofd had. Ik schaam me te hard om terug te keren,” zegt Ahmed.