We worden niet dommer blijkt uit nieuw onderzoek naar IQ-testen en intelligentie
We worden alleen dommer. Dat is de conclusie van een recent artikel dat gepubliceerd werd in de New Scientist. Het artikel rapporteerde over een geleidelijke afname van de IQ's in ontwikkelde landen zoals het Verenigd Koninkrijk, Australië en Nederland. Dit onderzoek past als gegoten in een lang gekoesterde fascinatie voor het testen van menselijke intelligentie, maar zulke debatten waren tot voor kort gefocust op een onveranderbaar IQ. Ander onderzoek wijst echter het tegenovergestelde uit.
Het concept van het testen van menselijke intelligentie werd voor het eerst door Franse psychologen in het begin van de 20ste eeuw bedacht. Tegenwoordig wordt een IQ-test vaak gebruikt om uit te leggen dat de verschillen in intelligentie tussen mensen vaststaan en dat die bepalen hoe snel we kunnen leren.
Losjes geformuleerd denken we dat intelligentie verwijst naar het vermogen om snel te leren en aan te passen aan nieuwe situaties. IQ-tests zijn dan ook aangepast aan die voorwaarden. Ze meten onze woordenschat, logisch redeneren, en ons vermogen om complexe problemen op te lossen.
Maar wat veel mensen niet begrijpen is dat als IQ-tests alleen onze vaardigheden meten op deze specifieke vaardigheden, er niemand geïnteresseerd zou zijn in onze score. De score is alleen interessant omdat men denkt dat die voor het hele leven geldt.
Niemand kan slimmer worden
We worden slimmer maar dat blijkt niet uit IQ-tests omdat de IQ-scores gestabiliseerd blijven. De IQ-test en het scoresysteem worden constant aangepast zodat het gemiddelde IQ 100 blijft, ondanks een aanzienlijke toename van intellectuele capaciteiten wereldwijd.
Psychologen zijn er zich van bewust dat IQ-scores mee afhangen van culturele invloeden en sociale kansen, maar sommigen dringen er nog steeds op aan dat we ondanks training ons IQ niet veel kunnen verhogen. Dat komt omdat ze algemene intelligentie ("g") zien als een vaste eigenschap die ongevoelig is voor onderwijs, brain training, dieet of andere interventies. Ze zeggen met andere woorden dat wij biologisch gezien allemaal beperkt zijn in onze intelligentieniveaus.
Het idee dat IQ iets is dat levenslang vastgesteld staat, is ingebouwd in de twijfelachtige IQ-testen. Het meest ernstige gevolg hiervan is dat een IQ-test gebruikt wordt om studenten de schuld te geven eerder dan te kijken naar mogelijke verbeteringen binnen het onderwijssysteem zelf.
Het idee dat IQ een vaststaand iets is onzin. Degene die daar wel in blijven geloven, zijn al tientallen jaren blind voor gepubliceerd onderzoek op het gebied van toegepaste gedragsanalyse. Deze onderzoeken hebben gemeld dat er zeer grote IQ winsten geboekt werden bij kinderen met autisme die werden blootgesteld aan intensieve gedragsinterventies nadat ze werden gediagnosticeerd met leerproblemen.
In 2009 was er een Noorse studie die de effecten van de leerplicht onderzocht in Noorwegen in de jaren 60. Zij vonden dat het gemiddelde IQ toenam met 3,7 punten per elk extra verplicht jaar onderwijs.
Meer recente studies van John Jonides en zijn collega's aan de Universiteit van Michigan meldden verbeteringen in intelligente voor kinderen die een brain-training taak volbrachten om hun geheugen te trainen. Het is dus de hoogste tijd dat we onze ideeën over de aard van intelligentie heroverwegen. Op korte termijn adviseren ze dan ook dat je jouw kind niet onderwerpt aan een IQ-test aangezien ze meer schade toebrengen dan iets goeds. We moeten kinderen niet beperken door een score op een test, maar tests gebruiken om te stimuleren en aanpassingen door te voeren in het onderwijssysteem waar nodig.