Woody Allen: "Ik ben het tegenovergestelde van een perfectionist"

Voor ze aan de film begon, vertelde Kate Winslet in interviews dat ze bloednerveus was. Deze rol zou ze niet aankunnen, vond ze.

Woody Allen: "Ze is veel te bescheiden. (lachje) Dat heb ik haar ook gezegd. Als je Kate in je film hebt, is het alsof je over een kernwapen beschikt. Wat je haar ook vraagt of laat doen, ze geeft je onmiddellijk iets wat beter is dan je ooit had gedacht. Haar cv spreekt voor zich."

In de mannelijke hoofdrol zien we Justin Timberlake. Vergeef me als ik zeg dat ik hem nooit in een van jouw films had verwacht. Waarom heb je hem gekozen?

"Ik had iemand nodig die aantrekkelijk is en die je kan geloven als badmeester. Hij moest er dus sterk genoeg uitzien om mensen uit het water te halen. Ik had hem al gezien in andere films, zoals ‘The Social Network', en toen iemand zijn naam voorstelde, leek het me een goed idee."

Kende je zijn muziek?

"Niet echt. (grijnst) Nog altijd niet, trouwens. Je moet weten dat mijn muzieksmaak gemummificeerd is in de jaren 50. Ik ken niets wat later gemaakt is."

Je bent zelf muzikant. Geen plannen om samen iets te maken?

"Nee. Maar ik heb wel samengespeeld met Jim Belushi, die ook een belangrijke rol heeft in ‘Wonder Wheel'. Hij speelt mondharmonica en heeft mijn klein jazzbandje in New York al eens versterkt. Hij is echt goed."

Met welk personage uit ‘Wonder Wheel' identificeer je je het meest?

"Goeie vraag. Ik denk met de badmeester, omdat hij ervan droomt een grote schrijver te worden zoals Eugene O'Neill maar die droom nooit zal waarmaken. Ik zou zelf ook heel graag Tsjechov of Strindberg of Bergman zijn, maar ik mis het genie. Ik probeer gewoon de best mogelijke films te maken. Soms zijn ze goed, soms iets beter, soms iets slechter. Maar ik hou mezelf niet voor de gek."

‘Wonder Wheel' is wel al je 49ste film.

"Ik heb zeer productief, dat klopt. Maar ik bereik zelden de diepte waar ik naar streef. Daarom begin ik ook telkens aan een nieuwe film, in de hoop dat het deze keer wel zal lukken. En telkens opnieuw schiet ik tekort. (lacht) Ik begin altijd met grote aspiraties. Thuis in New York ben ik ervan overtuigd dat ik eindelijk mijn meesterwerk op papier heb gezet. Maar als ik dan aan de opnames begin, bots ik frontaal met de echte wereld. Het budget, de acteurs, de locatie, het aantal draaidagen, de scenariofouten die je niet hebt gezien, plots besef je dat je ideeën toch niet zo briljant zijn als je oorspronkelijk dacht."

Ik las onlangs een artikel waarin je omschreven wordt als een luie regisseur die daar zijn voordeel mee doet. Is dat overdreven?

"Nee, dat is volledig juist. Als ik naar regisseurs als Steven Spielberg of Martin Scorsese kijk, die de wereld rondreizen om een film te maken en maandenlang sleutelen aan elk detail, kan ik daar alleen bewondering voor opbrengen. Ik zit totaal anders in elkaar. Ik ben lui. Ik begin 's morgens aan de draaidag en tegen een uur of zes ben ik klaar en ga ik naar huis. Als het beeld niet helemaal scherp is, maal ik daar niet om. Ik ben het tegenovergestelde van een perfectionist. Als een acteur heel slecht is, zal ik natuurlijk wel ingrijpen, maar over het algemeen sta ik niet stil bij de details. Daarom draai ik ook zo snel. Ik heb nu al mijn volgende film ingeblikt, ‘A Rainy Day in New York'. Op zes weken was ik klaar. Een betere regisseur zou er waarschijnlijk dubbel zo lang over doen, en dan zou je ook wel het verschil zien."

‘Wonder Wheel' is niet de eerste keer dat je een verhaal vertelt over vrouwen in een crisis. Waarom trekken die situaties je aan?

"Zulke situaties zijn van nature heel dramatisch. Daarom worden er ook al vele eeuwen verhalen over verteld. Bij de Oude Grieken had je al ‘Medea' en ‘Antigone'. Vertellers hebben het graag over mannen in gevaarlijke situaties en vrouwen in kritieke emotionele situaties. En ik heb altijd al een zwak gehad voor dramatische schrijvers zoals Sophocles en Tennessee Williams. Zij kwamen vaak aanzetten met prachtige vrouwelijke personages. In Amerikaanse films zie je zelden mannelijke personages met zoveel diepgang. Daar moeten mannen heldhaftig zijn en wapens dragen. Vrouwelijke personages zijn veel interessanter, want zij kunnen het hebben over het leven en over emoties."

Vind je vrouwelijke crisissen moeilijker te begrijpen dan mannelijke?

"Nee, de miserie van iemand anders is per definitie moeilijk te begrijpen. Als jij niet in die puree zit, denk je ‘Waarom doe je niet gewoon dit of dat?' De oplossing lijkt altijd voor de hand te liggen als je erbuiten staat. Maar als je midden in het probleem zit, kun je de logica niet zien en verlies je je gezond verstand. Ik vind zulke problemen altijd heel gemakkelijk op te lossen, maar ik weet ook dat ik compleet in paniek zou slaan als ik in de schoenen van mijn personages stond. Ik zou doodsbang en wanhopig zijn en alle verkeerde beslissingen nemen."

Ruben Nollet

@rubennollet

In het oog van de storm

Is ‘Wonder Wheel', de 49ste langspeelfilm van Woody Allen, meteen ook de laatste keer dat we hem in de zalen zien met nieuw werk? Het zou zomaar kunnen, want de 82-jarige regisseur raakt steeds meer verstrikt in een #metoo-hetze. De beschuldigingen van misbruik door zijn dochter Dylan Farrow mochten geen gespreksonderwerp zijn tijdens ons interview. Desondanks krijgen ze meer en meer gehoor, en de rij acteurs die publiekelijk stellen dat ze nooit meer met Woody willen samenwerken (Colin Firth, Greta Gerwig, Ellen Page, Mira Sorvino), wordt alsmaar langer. Het is dan ook zeer de vraag of een distributeur het risico zal willen nemen om Allens volgende film, ‘A Rainy Day in New York', uit te brengen. De jonge acteur Timothée Chalamet maakte al bekend dat hij zijn salaris voor die romantische komedie schenkt aan goede doelen die strijden tegen seksueel misbruik.