Voorgeproefd - Pantani was een god

Lees de voorpublicatie van 'Pantani was een god'

De eerste kilometer gaat van 735 naar 870 meter, met een stijgingspercentage tussen 10 en 15 procent. De tweede kilometer klimt naar 972 meter met percentages tussen 10 en 12 procent. De derde kilometer leidt langs camping Il Cippo naar 1054 meter met percentages tussen 5 en 10 procent. De Cippo di Carpegna is de eerste col, en hij was er al lang voor Pantani, maar nu is hij er voor hem. Een monument: een groot geel plastic bord vormt de achtergrond voor een standbeeld dat is gemaakt van lange stukken ijzerdraad die samen een wielrenner uitbeelden, een klimmer, hij. De draden vlechten geen huid, en zelfs niet zijn botten. De draden stellen de ingespannen pezen voor. Het is van een indrukwekkende dramatiek: de beklimming teruggebracht tot de essentie. Een man verzwolgen door de inspanning. Het is een rauw beeld. Naast het monument staan de woorden van Pantani opgetekend uit een interview met opinieblad L'Espresso, gedrukt op een Italiaanse vlag met Pantani op de fiets in zijn roze trui, de armen breed: ‘Op de Carpegna heb ik veel van mijn overwinningen voorbereid. Ik vind het niet nodig om voor een Giro of een Tour al de grote cols uit te proberen. Ik geloof dat ik één keer van tevoren een kijkje ben gaan nemen op de Mortirolo en op de Monte Campione. Maar dan wel in de auto. Veel heb ik er niet aan gehad. Aan de Carpegna heb ik voldoende. Sinds Coppi maakt de beklimming deel uit van de geschiedenis van het wielrennen en de Giro is er ook al een paar keer overheen gegaan. Ik houd niet meer bij hoe vaak ik hem ben opgereden tijdens mijn trainingsrondjes. Je mag me behoudend noemen. Altijd dezelfde trainingsrondjes dicht bij huis. Altijd dezelfde versnellingen, die ik ook tijdens de wedstrijd gebruik. Altijd op pad zonder bidon, omdat ik voldoende heb aan de vier fonteinen die ik ken. Eentje hier op de Carpegna.'

Vroeger stopte de weg hier op de Cippo bij een slagboom naast het boswachtershuis. De slagboom is er nog steeds. Maar een man op de fiets, of een vrouw op de fiets, kunnen er net langs. Een bord gedenkt de klim van Merckx: 2 kilometer met een gemiddelde van 12 procent en een uitschieter naar 18. De eerste kilometer vanaf hier, de vierde van de hele klim, gaat van 1054 naar 1159 meter, met een hellingspercentage tussen 8 en 12 procent. De tweede, en dus de vijfde van de beklimming, leidt naar een hoogte van 1273 meter, met een gemiddeld percentage tussen 10 en 14. Op de laatste 1200 meter heeft de Carpegna erbarmen: de percentages dalen naar 11 procent om naar 3 af te vlakken. Op de finish staat links van de weg een reusachtig groot bord van Pantani in het roze, zonder petje en zijn rechterarm in de lucht, de wijsvinger omhoog. Eronder de tekst: ‘Monte Carpegna, dit is de hemel van de Piraat'.

Su, Marco

De Monte Carpegna is hemel en aarde, zon en schaduw, kapel en crypte, trap en podium, veel korte dolksteken en weinig respijt. De Monte Carpegna is een schrijn, het heeft iets betoverends, iets magisch, het is hoe dan ook een mysterie. Want, net als alle beklimmingen, of als bijna alle beklimmingen, of misschien als slechts enkele beklimmingen, is de Carpegna een reis, een avontuur, een beproeving. Lichamelijk en geestelijk. Iedere trap op de pedalen is een gewetensonderzoek, een moment van bezinning, een besloten biecht tijdens de training, een openbare biecht tijdens de wedstrijd. De Carpegna is een spiegel en het was de spiegel waarin Pantani zich bekeek en waardoor hij weerkaatst werd.

Pantani had geen behoefte aan computertjes, vermogensmeters om de hartslag bij te houden of de trapkracht in watt om te zetten. Misschien had hij er goed aan gedaan ze wel te gebruiken, maar misschien ook niet. Het had niet veel uitgemaakt omdat hij er het type niet naar was om, eenmaal thuis, alle gegevens op te slaan en aan een trainer door te sturen. De andere renners beamen dat: Pantani reed op gevoel. Conditie, benen, hart en ziel. Als de motor draait, draait hij ook. De motor is meer dan alleen het toegewijde lichaam dat aan de fiets verankerd zit, dat een eenheid vormt met het frame en de banden. De motor, dat ben jijzelf. Van top tot teen. Jij voelt, ervaart, ondervindt. Jij vertaalt, interpreteert, schat in. Goede en slechte dagen wisselen elkaar af. Sommige dagen gaat alles vanzelf, sommige dagen kom je niet omhoog al duwen ze je. Er zijn dagen dat je vliegt en dagen dat je wandelt. Er zijn dagen waarop de Carpegna plat lijkt en er zijn dagen waarop het een muur vormt. Er zijn dagen waarop je je een god voelt en dagen waarop je een arme duvel bent.

Marco Pastonesi, Pantani was een god