Vrouwelijke kikkers faken hun dood om onder seks uit te komen
Van liedjes zingen om je toekomstige gezel het hof te maken tothen helpen bij het uitkleden: het dierenrijk kent allerlei vormen van voortplantingsgedrag. De vrouwelijke kikkers van deze wereld hebben er echter genoeg van. Nieuw onderzoek werpt licht op het vermijden van paren door vrouwtjes bij de Europese gewone kikker (Rana temporaria) - en het blijkt dat ze een paar trucjes achter de hand hebben om te voorkomen dat ze de benen moeten spreiden. Mensen die al eens een hoofdpijn gefaket hebben, nemen best notities.
manieren ontwikkeld om ongewenste avances van mannelijke kikkers te voorkomen of te stoppen. De onderzoekers hebben deze gedragingen de volgende namen gegeven: rotatie, roepen om los te laten en tonische immobiliteit - of dood faken.
Niet zonder risico
Voor degenen die niet bekend zijn met de wereld van het paren van kikkers, Europese gewone kikkers staan bekend als explosieve broeders. Dit betekent dat er in de lente grote groepen mannetjes en vrouwtjes samenkomen, waarbij mannelijke kikkers meestal op de rug van vrouwelijke kikkers klimmen in een positie die bekend staat als de amplexuspositie. De mannetjes proberen met zoveel mogelijk vrouwtjes te paren, wat kan leiden tot paringsballen van meerdere mannetjes die allemaal bovenop één vrouwtje zitten. Dit kan ertoe leiden dat de vrouwtjes verdrinken omdat de mannetjeskikkers zich vastklampen aan de vrouwtjes in het water.
Niet smakelijk
«Het kan er walgelijk uitzien, moet ik zeggen», vertelde dr. Carolin Dittrich van het Natuurhistorisch Museum van Berlijn en hoofdauteur van het onderzoek aan de New York Times.
Eerder dachten wetenschappers dat de vrouwtjeskikkers grotendeels passief waren tijdens dit proces - het team ontdekte echter dat de drie vermijdingsgedragingen vaak voorkwamen bij de kleinere vrouwtjeskikkers en dat deze kleinere vrouwtjes succesvoller waren in het ontsnappen aan de amplexus. Dit suggereert dat de vrouwtjeskikkers veel minder passief zijn tijdens de explosieve broedfase dan eerder werd gedacht.
Niet zo passief
Eerder dachten wetenschappers dat de vrouwtjeskikkers grotendeels passief waren tijdens dit proces - het team ontdekte echter dat de drie vermijdingsgedragingen vaak voorkwamen bij de kleinere vrouwtjeskikkers en dat deze kleinere vrouwtjes succesvoller waren in het ontsnappen aan de amplexus. Dit suggereert dat de vrouwtjeskikkers veel minder passief zijn tijdens de explosieve broedfase dan eerder werd gedacht.
Twee vrouwtjes van verschillende grootte werden samen met een mannetje in een doos geplaatst en gedurende een uur geobserveerd. . De onderzoekers observeerden alle drie de vermijdingsgedragingen, zowel afzonderlijk als in combinatie, en ontdekten dat kleinere vrouwtjes alle drie de tactieken meer gebruikten dan grotere vrouwtjes en meer kans hadden om aan de paringspogingen van de mannetjes te ontsnappen. Van de vrouwtjeskikkers gebruikte 83 % de rotatietactiek om te ontsnappen en deze was daarmee de populairste keuze, terwijl bijna de helft van de vrouwtjes (48 %) de roep om losgelaten te worden gebruikte. Bij deze roep imiteren de vrouwtjes de geluiden die mannetjes maken, waardoor ze de mannetjes die bovenop hen zitten voor de gek houden om los te laten.
Stress
«Mannetjes gebruiken gewoonlijk hun lokroep om andere mannetjes te laten weten dat ze een mannetje zijn, zodat ze hen kunnen laten gaan», vertelde Dittrich aan New Scientist.
Dood spelen, of tonische immobiliteit, waarbij de vrouwelijke kikkers hun armen en benen verstijfden, kwam voor bij 33 % van de vrouwtjes die in amplexus waren door een mannetje, dit gedrag kwam voor naast de andere tactieken van rotatie en roepen.
Het team suggereert dat deze tactieken de kracht en het uithoudingsvermogen van een mannetje kunnen bewijzen, wat leidt tot betere, fittere mannetjes die zich kunnen vasthouden tijdens de rotaties en hun genen kunnen doorgeven aan de eitjes van het vrouwtje. Maar omdat het gedrag vaker werd gezien bij jongere vrouwtjes dan bij oudere, zou het ook kunnen suggereren dat dit stressreacties zijn op het paringsgedrag.
De onderzoekers beweren verder dat het bestuderen van de stress niveaus in deze kikkers licht zou kunnen werpen op deze gedragingen en erkennen dat waarnemingen die ze in de doos zagen, kunnen verschillen van het gedrag in het wild.
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be