Candice uit ‘Blind Getrouwd’: «Het zou jammer zijn dat het daardoor zou mislopen tussen ons»
Candice en Marijn zijn, tien maanden na het ‘Blind Getrouwd’-experiment, nog steeds een koppel. Ze wonen echter nog altijd niet samen, al ervaren ze dat niet als een probleem. «Het feit dat we elkaar missen is een teken dat het goed zit tussen ons», klinkt het.
Candice (32) en Marijn (36) zijn het enige koppel dat de meest recente editie van ‘Blind Getrouwd’ overleefde. Toen was er nog niet echt sprake van verliefdheid, maar nu wel. «Tijdens ‘Blind Getrouwd’ waren er nog geen verliefde gevoelens, we beleven die verliefdheid nu pas. We houden steeds meer van elkaar. In het begin was het nog wat aftasten en afwachten of het écht iets kon worden tussen ons, maar nu we beseffen dat het nog altijd goed gaat, kunnen we die twijfels loslaten», vertelt Candice in Story.
Gelukkig met huidige situatie
Gaan samenwonen zit er echter nog niet meteen in. Door de grote afstand tussen Binkom en Beveren blijft dat het grote struikelblok, al maken ze zich daar niet al te veel zorgen over. «Onze liefde is sterker dan dat. Het zou jammer zijn dat het daardoor zou mislopen tussen ons, daarvoor zie ik Marijn te graag. In de weekends ben ik altijd bij hem in Binkom en tijdens de schoolvakanties probeer ik ook op weekdagen te komen. Maar ik moet rekening houden met mijn twee katten. Coco heeft trouwens suikerziekte en moet aangepaste voeding krijgen. Binnenkort neem ik als test mijn katten eens mee naar Marijn, maar voorlopig zijn we allebei gelukkig met de huidige situatie. We hebben nog niet beslist hoe we het in de toekomst gaan doen», aldus Candice.
Knoop doorhakken
Ook Marijn heeft huisdieren, dus voor hem is het even moeilijk om te verhuizen. «Ik heb een hond, twee katten, twee pony’s en kippen. Voor mij is het moeilijker om naar Beveren af te zakken», knipoogt hij. «Maak je geen zorgen, we vinden wel een stuk bouwgrond in Beveren waar al je beesten kunnen staan (lacht). Mijn ouders hebben natuurlijk liever dat ik in de buurt blijf. Zelf zou ik mijn zus en vrienden heel erg missen. En het zou heel zwaar zijn om elke dag een uur naar mijn werk te rijden. Voorlopig ken ik ook niemand in Binkom, dat schrikt me af», pikt Candice in. «Door corona hebben we natuurlijk nog maar weinig van het sociale leven kunnen proeven. Ooit zullen we de knoop moeten doorhakken, want we hebben allebei een kinderwens», vult Marijn aan.
Kleine ergernissen
Toch is het niet altijd even makkelijk om voortdurend voor een tijdje afscheid te moeten nemen van elkaar. «Zondagavond is het afscheid best lastig en valiezen in- en uitpakken is ook vervelend, maar het feit dat we elkaar missen is een teken dat het goed zit tussen ons», legt Candice uit. «Het zou leuk maar ook raar zijn om Candice continu bij mij te hebben. Mij lijkt het toch te snel om binnen het jaar te gaan samenwonen. Kleine ergernissen kunnen dan grote problemen worden. Het is goed dat we tijd hebben om elkaar écht goed te leren kennen», besluit Marijn.