Eva Daeleman kritisch over vaccinatie: «Een gevaarlijk experiment. Waar gaat dit eindigen?»

«Ik heb lang gezwegen om geen fouten te willen maken. Maar hoe kan een gevoel fout zijn?», trekt Eva Daeleman van leer op Instagram. De 31-jarige gewezen MNM-stem is «verdrietig, boos en angstig», maar vooral bezorgd over de huidige gang van zaken. Ze heeft zo haar twijfels bij het coronavaccin en vraagt zich af of er niet meer achter zit dan het beschermen van onze gezondheid. «Want als iets echt goed zou zijn voor ons, is er dan manipulatie nodig om het door te drukken? Zouden feitelijke overtuigende argumenten dan niet raker zijn? Lijkt het economisch gewin niet gewoon voor te gaan op gezondheid? Worden die verschillende agenda’s dan gelijk van tafel geveegd en is het spel voorbij? Wat met de gevolgen, de Russian Roulette waarbij je hoopt geen ernstige gevolgen te krijgen van een experimenteel goedje in je lijf?», schrijft ze van zich af.

Immuniteit zelf boosten

Ze betreurt dat er geen alternatieve oplossingen overwogen worden. «Misschien een campagne die de bevolking leert hoe ze hun eigen immuniteit kunnen boosten? Een immuunsysteem is waanzinnig sterk. Het breekt mijn hart om te zien hoe angst gebruikt wordt om mensen keuzes te laten maken die ingaan tegen hun buikgevoel. Die angst die hen stress oplevert en waardoor hun systeem verzwakt. Terwijl men het net zou moeten aansterken? Een intuïtie die duizenden keren sterker is dan de ratio. En toch... doe maar... omdat anders de lichtpuntjes in het leven worden afgepakt. Gehoorzaamheid boven gezondheid. Want als het echt om gezondheid zou draaien, zouden antistoffen je dan ook geen gehoorzaamheidspasje opleveren?», klinkt het.

Blijvende schade

Maar vooral het vaccineren van kinderen raakt haar, als mama van een dochtertje van bijna anderhalf jaar jong, enorm. «Ik voel zoveel woede om te zien hoe kinderen geprikt worden en al zeker in een dierentuin. Een plek waar niet alleen de dieren achter glas zitten, maar ook de morele waarden van de burgervaders en andere leiders. Er lijken geen grenzen te zijn aan het doorduwen van die agenda. De noodzaak voor het prikken van kinderen is er niet... Terwijl die prik voor kinderen op lange termijn wel ernstige en blijvende schade kan aanrichten in een kinderlijfje. Een gevaarlijk experiment met een vrolijk deuntje op de achtergrond. Waar zal dit eindigen?», vraagt ze zich af.

Geen ruimte voor kritiek

Bovendien vindt ze het jammer dat er weinig tegenspraak geduld wordt. «Het maakt me angstig dat er maar één stem weerklinkt in de media. Er is nul ruimte voor een andere stem. Censuur is overal. Die media waar ik jarenlang voor werkte. Omringd door talent en razend goeie journalisten. Ik begrijp het niet. Waar blijven die kritische vragen? Dat men geen vragen luidop mag stellen, verwart me, terwijl: is dat net niet waar de wetenschap is uit ontstaan? De these en de antithese?».

«Waar gaat dit heen? Hoe ver gaat dit nog? Een beloningssysteem dat niets meer te maken heeft met gezondheid of het beschermen van anderen, ook al wordt dit ons verteld. De prik verhindert geen transmissie en toch word je beloond wanneer je volgt? Is er geen nood aan een andere aanpak, want na jaren blijkt dit toch niets op te leveren? Tenzij een gehoorzaamheidspasje, bange mensen, wanhopige mensen, verzwakte natuurlijke bescherming en een gebrek aan perspectief? Ik ben bezorgd. Mijn hart voelt zwaar. Ik ben blij dat ik ervoor koos het te luchten», besluit ze.