Harry Styles na vijf jaar therapie: «Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld»
In een interview met het Amerikaanse tijdschrift Better Homes & Gardens heeft popster Harry Styles het openhartig gehad over wat therapie voor hem betekend heeft. Vijf jaar geleden ging hij voor het eerst in gesprek met een psycholoog. Hij was aanvankelijk terughoudend. Voor Styles wou therapie zeggen dat er iets «verkeerd» was met hem. Maar nu kon hij niet gelukkiger zijn: «Het leven accepteren, gelukkig zijn, maar ook tot in het extreme pijn voelen: dat is het meest levend dat je je kan voelen.»
De ‘As It Was’-zanger zag in therapie gaan als een «cliché van de muziekindustrie»: «Ik dacht dat het betekende dat je gebroken was. Ik wou iemand zijn die kon zeggen dat hij het niet nodig had.» Nu beseft hij dat hij het mis had. «Therapie heeft me toegelaten om meer open te zijn.»
Coronacrisis
In die zin heeft de coronacrisis ook bij de Britse popster de ogen geopend. Voordien toerde hij de hele wereld rond, zij het als One Direction-lid of als solozanger. Aanvankelijk was Styles nog hyperproductief, een gewoonte die hij opgepikt had tijdens zijn periode bij de boyband en bij X-factor. «We waren altijd bezig met hoe ik kon blijven groeien en hoe ik mijn succes kon behouden. Zo veel jaren, vooral in de band en tijdens de eerste jaren erna, was ik doodsbang dat het zou stoppen, want ik wist niet wie ik was als ik niet bezig was met muziek.»
Na een tijdje werd het evenwel duidelijk dat hard blijven doorwerken niet kon blijven duren tijdens een lockdown. Nu werd hij gedwongen om stil te staan bij zichzelf, en de gevoelens die hij doorgaans uit de weg ging door zich te storten op zijn carrière. «Of het nu op het vlak van vrienden was of van dating, ik ging er altijd vandoor voordat de moeilijke gesprekken op gang kwamen.»
Schaamte over seks
Hij begon ook meer te reflecteren over zijn periode bij One Direction en X-factor, waardoor hij voortdurend bezig was met sympathiek bevonden worden. «In de lockdown begon ik heel wat te verwerken van de periode in de band... Hoe hard ik bezig was met dat mensen me leuk moesten vinden.»
Het had eveneens een impact op zijn seksualiteit als tiener. Hij had schrik voor de roddelpers en voelde schaamte. «Jarenlang voelde het alsof mijn seksleven het enige was dat echt van mij was. Ik voelde zoveel schaamte erover, ik schaamde me over het idee dat mensen zouden weten dat ik seks had, laat staan dat ze zouden weten met wie.» Het zorgde ervoor dat hij moeite had met anderen te vertrouwen.
Dat is nu wel anders: «Ik ben nu op een plaats waarbij ik besef dat ik niets heb om me beschaamd over te voelen. Ik ben een 26-jarige man en single. Tuurlijk heb ik seks.»
En ook op persoonlijk vlak voelde hij zich nooit beter. «Het leven accepteren, gelukkig zijn, maar ook tot in het extreme pijn voelen: dat is het meest levend dat je je kan voelen. Gek worden van het huilen, gek worden van het lachen... Niets doet me meer beseffen dat ik echt leef.»