Julie Van den Steen verliest ongeboren baby: «Mijn relatie was nog maar net beëindigd»
In een aangrijpende getuigenis vertelt Julie Van den Steen dat ze afgelopen zomer een miskraam heeft gehad. «Dit is het moeilijkste dat ik fysiek en mentaal heb meegemaakt, maar ik wil hier graag iets openbreken», klinkt het.
Julie Van den Steen ontdekte eind mei dat ze in verwachting was. Dat nieuws kwam als een verrassing, ook omdat ze op dat moment geen vriend meer had. «Mijn relatie was nog maar net beëindigd. Ik heb dus eerst naar mijn mama gebeld om het nieuws te vertellen. Ze zei: ‘Het is jouw keuze. Denk er eerst rustig over na voor je iets zegt tegen je ex of iemand anders’. De dagen erna was ik aan het flippen, maar tegelijk leek mijn instinct het over te nemen. Als een puppy enthousiast omhoog sprong, wilde ik meteen mijn buik beschermen. Voor ik iets at of dronk, zocht ik op of het wel mocht. Al snel voelde ik: ik wil ervoor gaan. Het voelde ontzettend goed toen ik dat luidop zei tegen mijn ouders», vertelt ze in NINA.
Geen hartslag
Op Instagram legt de 30-jarige presentatrice uit dat haar droom uit elkaar spatte op 18 juli. «Tot ik dit hoorde van de dokter: ‘Ik vrees dat ik slecht nieuws heb...’ De dag voor mijn NIP-test. Ik was 12 weken ver. Mijn wereld stond stil en ik voelde helemaal niets meer. Die zin klinkt nog élke dag door mijn hoofd. Al mijn dromen en verwachtingen weg omdat er plots geen hartslag meer te horen was bij de echo. En dat was behoorlijk traumatisch. Dat is het nog altijd als ik heel eerlijk ben», klinkt het.
Taboe
Ze vindt het echter te belangrijk om te verzwijgen omdat het zo vaak voorkomt. «En daarom wil ik dit ook heel eerlijk delen. Vergis u niet, dit is écht heel moeilijk voor mij om te vertellen. Maar ik voel dat het moet. Omdat 1 op de 6 vrouwen dit meemaakt. Da’s echt heel veel... Het zijn er waarschijnlijk nog veel meer. Maar dat zijn dus ook zoveel vrouwen die net zoals ik denken dat er iets mis is met hun lijf. Maar soms lukt het gewoon niet. Er kan natuurlijk iets mis zijn, maar dat is vaak niet het geval. En dat vergeet je snel als je enkel de goeie verhalen ziet passeren op social media waar er 9 maanden later wél een kindje is. Of dat vergeet je snel omdat er zo’n taboe rond zwangerschapsverlies hangt. Uit schaamte of schuldgevoel wordt er amper nog over gepraat en vooral verwacht dat je er snel weer over bent. Maar ‘het mocht niet zo zijn’ of ‘de natuur heeft dat zo beslist...’ geven nu eenmaal geen troost op dat moment», schrijft ze.
Niet alleen
Zelf had Julie ook enorm veel aan verhalen van ‘lotgenoten’. «Ik vond dat bijzonder moedig, herkenbaar en eerlijk. Het gaf me in de donkere zomer van 2022 toch wat steun. En ik voel dat ik dat nu ook wil doen. Dit is het moeilijkste dat ik fysiek en mentaal heb meegemaakt. Heb me nog nooit zo alleen gevoeld. Maar ik wil hier graag iets openbreken. Dus als je dit leest en je weet hoe dit voelt: je bent niet alleen en er is niets mis met jou. Op welk vlak dan ook. Ik ben 1 op 6», besluit ze.