MOVIES. Gillian Anderson over ‘The First Lady’: «Het is tot op vandaag een ondankbare job»
In de serie ‘The First Lady’ maken we kennis met drie Amerikaanse presidentsvrouwen uit drie verschillende tijdperken. De vroegste is Eleanor Roosevelt, de geliefde echtgenote van de bejubelde Franklin D. Roosevelt — zeg maar FDR. De actrice die haar nieuw leven mocht inblazen, is niemand minder dan Gillian Anderson (‘The X-Files’), vorig jaar nog te bewonderen als Thatcher in ‘The Crown’.
Hoe heb je de rol aangepakt? En wat was voor de grootste uitdaging?
Gillian Anderson: «Door heel veel research te verrichten. Maar dat is geen uitdaging, want ik doe het heel graag. Het moeilijkste moment is wanneer al de voorbereiding achter de rug is en je voor het eerst als dat personage moet wandelen en praten. Het duurt even voor je daaraan went. In het begin voel je je een beetje als een robot. Ik weet nog dat ik jaren geleden meespeelde in ‘Great Expectations’, naar de roman van Dickens, en ik had heel lang gezocht naar de juiste stem. Die zat in mijn hoofd, maar toen ik effectief op de set stond, besefte ik dat ik geen plan B had. Als de regisseur toen had gezegd dat hij het maar niets vond, had ik dus met een serieus probleem gezeten. (
Jouw personage, Eleanor Roosevelt, was first lady van 1933 tot 1945. Hoe belangrijk was ze?
«Vanaf het moment dat FDR begon te werken aan de New Deal, zijn ambitieuze plan om Amerika uit de Grote Depressie te trekken, werd Eleanor even beroemd als haar man. Ze was in wezen zijn link met de echte wereld. Ze voelde dat ze haar steentje kon bijdragen om zoveel Amerikanen te helpen, uit de armoede te halen of de Tweede Wereldoorlog te verwerken of te vechten voor burgerrechten. Ze vond een manier om mensen oprecht naar haar te laten luisteren, in een tijd waar niemand geïnteresseerd was in wat vrouwen te zeggen hadden.»
Hoe moeilijk is het om iemand te spelen van pakweg 100jaar geleden?
«Je moet vertrouwen op het script en de relaties tussen de personages. Neem nu de manier waarop mannen met Eleanor omgingen toen ze intrek namen in het Witte Huis. Eleanor had tot dat moment een bevoordeeld leven geleid. Als ze iets zei, werd ze gehoord. Maar eenmaal in het Witte Huis verdween dat allemaal. Al die raadgevers hadden enkel tijd voor FDR, en Eleanor werd plots een gewone vrouw, een echtgenote. Daar moest ze mee leren omgaan, en ze heeft geknokt om een eigen plaats en verantwoordelijkheid en respect te vinden in het Witte Huis. Dat hebben de drie first ladies uit de serie trouwens gemeenschappelijk.»
Heeft de serie je blik op de rol van een first lady veranderd?
«Het vreemde is dat ik zeker evenveel geleerd heb van de andere first ladies in de serie als van Eleanor Roosevelt. Tot op vandaag is het in zekere zin een ondankbare job. Elke vrouw die het overleeft, is in mijn ogen een heldin. Wat Eleanor betreft, ben ik onder de indruk gekomen van hoe minzaam en lief en meevoelend ze was. Het enige wat ze wou doen in haar leven, was anderen ten dienste zijn. Ze zag het als haar plicht, van het moment dat ze wakker werd tot het moment dat ze weer insliep. Daar heb ik enorm veel bewondering voor.»
Is het anders om een personage te spelen dat echt geleefd heeft?
«Het grote voordeel is dat je allerlei informatie kunt vinden om je op te baseren. Alles wat je over die vrouw wil weten, is wel ergens neergeschreven of opgenomen. Maar dat brengt dan weer een zekere verantwoordelijkheid en druk met zich mee, want je hebt het over iemand die andere mensen echt kennen. Je moet dus voorzichtig te werk gaan. Bij een fictief personage heb je meer speelruimte maar moet je er zelf een driedimensionale persoon van maken. Je moet alle lege plekken zelf invullen.»
‘The First Lady’ is exclusief te zien op FOX.