MOVIES. Tom Lenaerts en Paul Baeten over hun nieuwe thrillerserie ‘twee zomers’: «We houden wel van een uitdaging»

Een spannend mysterie rond een groep personages op een eiland, dat klinkt als een bekend boek van Agatha Christie. Wat waren jullie inspiratiebronnen voor ‘Twee zomers’?

Paul Baeten: «Mijn inspiratie komt zelden van andere fictie. Ik laat me inspireren door de wereld rond mij en mijn eigen persoonlijkheid. Het kan ook een valkuil zijn om je te laten leiden door boeken, series of films. Je kijkt bijvoorbeeld naar ‘After Life’ van Ricky Gervais, je vindt het goed en je denkt ‘O ja, ik kan ook iets maken over rouw!’ Geen goed idee. Maar ik snap wat je bedoelt, als je een thriller maakt…»

Tom Lenaerts: «… kom je altijd uit bij Agatha Christie. Of bij Hitchcock.» (lacht)

Paul: «Als het een spannende serie geworden is, komt het ook omdat Tom en ik wel van een uitdaging houden. We wisten dat we zouden samenwerken met Netflix, en we wilden iets maken waar de mensen naar zouden blijven kijken.»

Er worden enorm veel thrillerseries gemaakt. Hoe wilden jullie je onderscheiden?

Tom: «Door het concept. Het is twee keer één periode en één plaats. Paul en ik hebben ook geprobeerd om de thriller niet de overhand te laten nemen. We zien dat aspect echt als een lijm- en glijmiddel om een psychologisch verhaal te vertellen. Dat was de evenwichtsoefening.»

‘Twee zomers’ deed me ook aan Agatha Christie denken omdat de reeks net zoals pakweg ‘Death on the Nile’ een beroep doet op een grote groep bekende acteurs.

Tom: «Nochtans hebben we gewoon nagedacht wie de best denkbare keuze zou zijn voor elke rol. Ik geloof ook niet dat je bij ons kunt rekenen op de marktwaarde van een bekende kop. Hier heeft ooit een producent gedacht dat het een goed idee zou zijn om een film te maken met Astrid Bryan [‘Verborgen verlangen’ uit 2017, nvdr]. Ik denk dat het de slechtst bekeken film van dat jaar is geweest. Met alle sympathie voor Astrid, maar ik geloof niet dat je in Vlaanderen mensen lokt door een populaire figuur te casten.»

Koen De Bouw, Kevin Janssens, Tom Vermeir, Herwig Ilegems, Ruth Becquart, An Miller, Inge Paulussen, dat kan toch tellen?

Paul: «Ik weet het, elke keer als er in Vlaanderen een reeks uitkomt, is het een topreeks. En elke keer als er acteurs worden gekozen, is het een topcast. Bij ons worden alleen maar topreeksen met topcasts gemaakt. Dat is eigenlijk heel straf! (lacht) Maar serieus, toen we enkele weken geleden voor het eerst de volledige reeks bekeken hebben met de acteurs erbij, is ons echt opgevallen hoe ze het verhaal nog zoveel beter hebben gemaakt. Ook de jongere acteurs trouwens.»

Tom: «Volgens mij mogen we de komende 30 jaar echt gerust zijn wat dat betreft. Er zitten in Vlaanderen nog heel veel goede jonge acteurs. Neem nu zo’n scène als die verkrachting, die een centrale rol speelt in dit verhaal. Dat is letterlijk ‘in je blootje’, en toch heel heftig. Ik ben heel blij en dankbaar dat al die acteurs zich zo gesmeten hebben.»

Hebben jullie gezocht naar jongere acteurs die op de oudere versie van het personage zouden lijken?

Tom: «Nee, dat zou een hopeloze zoektocht geweest zijn. Ook daar hebben we gewoon gezocht naar de beste acteur. We zijn vertrokken vanuit de overtuiging dat je als kijker liever gelijkenissen gaat zoeken dan verschillen. Ik denk dat de menselijke geest automatisch zo werkt. Op de juiste momenten weet je volgens mij ook wie de jonge versie is van welk ouder personage, ook al is dat zeker in de eerste afleveringen niet altijd evident. We hebben geprobeerd om dat zachtjes en geschraagd op te bouwen. Je hoeft niet van bij het begin te weten wie wie is. Bij een reeks als ‘De mol’ legden we ook niet van bij de eerste aflevering de focus op alle kandidaten.»

Vanaf 6 februari op Eén en VRT.nu, later dit jaar ook op Netflix.

Twee zomers ****

30 jaar nadat ze voor het laatst samen de zomer hebben doorgebracht houdt een groep jeugdvrienden een reünie. Vlak voor het vertrek krijgt één van hen echter een verontrustend bericht: een compromitterend filmpje van iets wat destijds is gebeurd. Als hij geen losgeld stort, dreigt de boodschap, zullen die beelden verspreid worden. De afzender is anoniem, maar het moet iemand van die vriendengroep zijn. Zo begint een lang weekend waarin vele maskers zullen afvallen. De zonnige locatie van ‘Twee zomers’ clasht met de donkere thema’s die de venijnige psychologische thrillerserie in petto heeft. De reeks wisselt voortdurend af tussen heden en verleden en spit zo beetje bij beetje de waarheid naar boven. De vraag is alleen of gerechtigheid per se altijd het beste idee is. ‘Twee zomers’ steunt op een unaniem sterke cast van onbekende jonge en bekende oudere acteurs, maar als we er iemand mogen uitpikken, geven we toch een speciale vermelding aan An Miller in de rol van Romée.