SOUNDCHECK. CAMILLE: «Het is machtig om vrouwen in de veertig mijn teksten te zien meebrullen»
Dag Camille, je stond deze zomer bijna op elk podium van België. Hoe ging dat?
Camille Dhont: «Heel goed! Nu kan ik beginnen af te bouwen. In totaal gaf ik zo’n 110 optredens, zonder de tv-opnames van ‘Tien om te Zien’ en ‘Zomerhit’ erbij gerekend. Toch is geen enkel optreden hetzelfde. Onlangs kwam een jongetje al crowdsurfend over het publiek helemaal naar mij toe, enkel omdat hij een vuistje wou van mij. Dat was een van de grappigste momenten van mijn tournee.»
«Het was heel druk, maar vooral heel leuk. Er zijn zo veel mooie dingen op mijn pad gekomen: de vijf uitverkochte Lotto Arena-shows, de theatertour, het album... Dat zijn stuk voor stuk mooie dromen die nu mogen uitkomen. Dat maakt me supertrots en heel dankbaar. Als ik iets geleerd heb uit die periode, is het vooral: go with the flow, nog iets meer dan bij #LikeMe. Iedere dag is totaal anders, dus het beste is dat ik mij niet al te veel zorgen maak en gewoon ga met die banaan.»
«‘SOS’ klinkt wat als ‘Camille to the rescue’, en dat is wat ik wil bereiken met mijn album. Ik los mijn muziek in de hoop dat fans er steun uit halen als hun hart gebroken is, of net harder feesten als ze in feeststemming zijn. Dat als ze verliefd zijn, ze dat gevoel net nog wat intenser kunnen beleven. Dat is het wonderbaarlijke aan muziek: dat het je extra goed kan doen voelen.»
«Dat was niet per se de bedoeling, maar ik merk wel dat mijn publiek steeds breder wordt. Ik mix Avril Lavigne met Dua Lipa-achtige dancevibes en ook eigthiesbeats, omdat mijn papa die muziek vaak opzette. De muziek die ik maak, is muziek die ik zelf leuk vind om te horen, dus dan denk ik dat mijn leeftijdsgenoten vanzelf volgen. De #LikeMe-fans hebben zeker een speciaal plekje in mijn hart, maar sinds ‘Geen Tranen Meer Over’ merk ik dat ik nu ook fans heb die ouder zijn dan ik. Onlangs zag ik een groep vrouwen van in de veertig mijn teksten meebrullen: zo’n machtig gevoel.»
«Echt? Dat is wel een groot compliment en een eer. Het was altijd mijn droom als kind om popster te worden. Ik ben zelf ook met die muziek opgegroeid en ik kan er helemaal op los gaan. Ik probeer ook echt dat totaalplaatje naar buiten te brengen. Niet alleen mijn muziek vind ik belangrijk, maar ook mijn make-up, mijn haar, mijn kledingstijl, mijn videoclips, mijn shows. Alles moet bij elkaar horen en passen, net zoals bij Billie Eilish of Dua Lipa. Als mensen mij die eerste Vlaamse popster in lange tijd noemen, is dat misschien omdat ik me met al die aspecten bezighou. Ik vind het stiekem zelf ook heel leuk dat ik daarin zowat de enige lijk te zijn in Vlaanderen.»
«Toen ik naar school ging, merkte ik wel dat andere leerlingen zich met andere dingen bezighielden. Ik werd weleens uitgesloten, maar ik weet niet of dat aan mijn droom lag. Mijn geboortedorp Wevelgem is wel een hele toffe plek om in op te groeien. Mijn opa en oma wonen daar en ik heb mijn familie dichtbij. Ik voelde me vroeger misschien een beetje anders, maar dat boeide mij niet.»
«Ik denk dat het vooral mijn kracht is. Ik vind het net heel goed dat ik mezelf steeds wil verbeteren. Het zorgt ervoor dat ik met mijn voeten op de grond blijf staan. En dat is net positief. Ik werk gewoon keigraag. Dit doen, voelt niet als werk. Zelf als ik ontspan, schrijf ik muziek of zit ik aan mijn piano, maar zo heb ik het graag.»