SOUNDCHECK. «We hebben serieus overwogen om de stekker uit blackwave. te trekken»

Kort na de release van hun debuutalbum ‘Are We Still Dreaming?’ eind 2019 ontwaakten de stichtende leden van blackwave. uit hun droomroes: Willem Ardui en Jean-Valéry Atohoun gingen door een moeilijke periode en hadden nood aan een changement de décor om te herbronnen. Bestemming: de City of Angels. Blackwave. verloor er zijn slaap maar vond er wel z’n essentie terug en kwam herboren thuis. «Het had geen haar gescheeld of we waren elk onze eigen weg opgegaan.»

Accepteer cookies om deze inhoud weer te geven.
door
Quentin Soenens
Leestijd 4 min.

Dag mannen! Hoe was jullie festivalzomer?

Jean-Valéry Atohoun (foto rechts): «Ons hoogtepunt – en tegelijk startschot van de festivalzomer – was Werchter Boutique, hoewel ik vind dat we elders betere shows hebben gespeeld, zoals op Jazz Middelheim en CORE Festival. Maar we hadden lang toegewerkt naar Boutique. Door de namen waar we de affiche mee deelden, keken we heel hard uit naar dat optreden.»

Willem Ardui (links): «We hadden zodanig veel druk gelegd op ons optreden op Boutique, dat er wel veel stress bij kwam kijken. Maar zoals Jean zegt: het was een droom om het podium te delen met namen als Stromae en Gorillaz. In het prille begin van blackwave. hadden we een cover gemaakt van een Gorillaz-lied, en om dan op hetzelfde podium te spelen… Vóór onze soundcheck was Gorillaz aan het soundchecken: Damon Albarn op een paar meter van ons zien staan, was echt surrealistisch. Wij keken vroeger zó naar hem op en plots stonden we op hetzelfde podium.»

Jean: «Niet dat ik starstruck was, maar ik vond het wel ontzettend cool om zo dicht bij een muzieklegende te staan.»

Jullie nieuwste worp werd ‘No Sleep in L.A.’ gedoopt. Vertel.

Willem: «Net na de release van onze eerste plaat hadden we geen duidelijk beeld over waar we naartoe wilden met onze nieuwe muziek. Daar kwamen nog enkele persoonlijke beslommeringen bovenop. We hebben dan beslist om het vliegtuig te nemen naar Los Angeles. Daar hebben we non-stop gewerkt aan muziek en keiveel demo’s gemaakt, als een manier om te ontsnappen aan die moeilijke periode.»

Jean: «Het was een soort van droomwereld.»

Willem: «We hadden de playlist met onze demo’s ‘No Sleep in L.A.’ genoemd omdat we zó hard aan het gaan waren.»

Jean: «Uiteindelijk hebben we een dertigtal sessies in drie weken gedaan. Da’s een sessie doen, thuiskomen, naar die muziek blijven luisteren, om 4 uur gaan slapen en om 8 uur ’s ochtends weer opstaan voor de volgende sessie. We deden alleen aan sightseeing om fastfoodketens te bezoeken.» (lacht)

Willem: (lacht) «Dat was onze vorm van toerisme: elke dag een andere fastfoodketen uitproberen.»

Het voortbestaan van blackwave. hing naar verluidt even aan een zijden draadje. Wat lag er aan de basis van de existentiële twijfels?

Jean: «De coronaperiode. Die heeft veel persoonlijke en professionele moeilijkheden veroorzaakt. Ik had net de relatie met mijn toenmalige vriendin beëindigd toen de hele festivalzomer plots wegviel. Dat viel ook samen met mijn verhuis van Antwerpen naar Gent. Bovendien hadden Willem en ik na Los Angeles steeds minder contact, en tot overmaat van ramp mochten we elkaar tijdens de lockdowns niet meer zien. Ik zat vast in Gent en Willem in Antwerpen, en het contact verwaterde steeds meer. We waren allebei naar onszelf op zoek, zowel op artistiek als op persoonlijk vlak. Ik denk dat we elkaar toen een half jaar niet gesproken hebben – op een paar schaarse berichtjes na. We hadden wel een pak nieuwe muziek op de plank liggen, maar de motivatie ontbrak om de songs af te werken; we konden toch niet spelen in die periode want het cultuurleven lag plat. Toen hebben we serieus overwogen om te stoppen met blackwave. Er was een nieuwe vonk nodig.»

Wat heeft ervoor gezorgd dat blackwave. dan toch is blijven bestaan?

Willem: «Op een dag hebben we besloten dat het nu of nooit was, en hebben we ons met lood in de schoenen op ‘recluse’ gestort. Die track was als eerste afgewerkt – het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost. We hebben er heel lang aan gesleuteld. Waar we de single ‘a-okay’ (die een jaar na ‘recluse’ verscheen, nvdr.) klaar hadden op een dag, hebben we voor ‘recluse’ een maand nodig gehad. De demo lag toen al twee jaar stof te vergaren. Toen die song eindelijk af was, viel er een last van onze schouders: het grootste struikelblok was overwonnen. Maar het had geen haar gescheeld of we waren elk onze eigen weg opgegaan.»

Hebben jullie lessen getrokken uit die periode?

Jean: «Ik denk dat we allebei aan maturiteit gewonnen hebben. We hebben geleerd om meer stil te staan bij elkaars denkwijze en emoties. In die zin zijn we dichter naar elkaar toegegroeid.»

Er komen heel wat existentiële thema’s aan bod op jullie nieuwe plaat, zoals depressie, rouw en verlies. Hebben jullie inspiratie gehaald uit eigen ervaringen?

Willem: «We hebben allebei totaal verschillende maar wel zware dingen meegemaakt. Die konden we samenbrengen in de muziek.»

Jean: «Op een consistente en goeie manier.»

Het is frappant hoe artiesten de jongste tijd zo open zijn over hun eigen mentale gezondheid, denk maar aan Selah Sue, Stromae en Max Colombie.

Jean: «Da’s een positief neveneffect van corona, denk ik. Die periode heeft mij doen inzien hoe belangrijk het is om eerlijk en open te zijn over je emoties en mentale gezondheid. En dat reflecteert zich ook in onze nieuwe plaat.»

Willem: «Ik hoop dat onze eerlijkheid op het nieuwe album luisteraars gaat inspireren om zelf meer te praten over hun mentale gezondheid, of hen gaat versterken in het gevoel dat ze niet de enige zijn met mentale zorgen.»

‘No Sleep in L.A.’ verschijnt morgen in eigen beheer. Blackwave. stelt het album dit weekend voor in een pop-up store in Antwerpen. Op 7 oktober staat blackwave. in de Ancienne Belgique en op 14 oktober in een uitverkochte De Roma.