SPOT ON. Mahina: «Zonder het te proberen wek ik mysterie op»

Metro draagt ontluikend muzikaal talent van eigen bodem een warm hart toe. Daarom zetten we regelmatig artiesten in de schijnwerpers die verborgen zitten in het rijke Belgische muzieklandschap, onder de radar van het massapubliek. Vandaag is het woord aan Mahina, een creatieve duizendpoot uit Brussel.

door
Quentin Soenens
Leestijd 2 min.

Mahina zingt, acteert, schildert, schrijft en nog veel meer. Ze ziet zichzelf als een kameleon. Binnenkort lanceert ze nieuwe muziek en haar eerste gedichtenbundel ‘B(l)ackbone’ op de wereld.

Beschrijf de origin story van je muzikale project.

«Het begon allemaal met luchtige jamsessies met vrienden, die van mening waren dat ik iets met mijn stem zou moeten doen. Aangezien ik als kind al dichtte, was de overgang naar songwriting ook snel gemaakt. Ik ben opgegroeid met een eclectisch spectrum aan muziek in huis en doorheen de jaren ben ik ook nieuwe genres gaan ontdekken.»

Hoe onderscheid je je van de grijze massa?

«Mijn muziek maakt mensen automatisch nostalgisch of melancholisch. Zonder het te proberen wek ik mysterie op. Mezelf zijn is genoeg en dat is mijn troef. Ook krijg ik vaak de vraag wie de backing vocals heeft ingezongen. It is all me. High, low, crispy, rap. Ook mijn teksten zijn 100% van mijn hand.»

Fans van welke gevestigde artiesten zouden je muziek weleens kunnen smaken?

«Aaliyah, Erykah Badu, Janis Joplin, Sade, Selah Sue...»

God is een dj, wist Faithless ons te melden. Mocht er één plaat op endless repeat staan in de hemel, welke zou jij aanvragen bij jouw aankomst daarboven?

«Een verzameling van alle beste liedjes van Sade of anders Bossanova. 'Endless repeat' is wel echt een grote uitdrukking, mijn mood bepaalt de muziek die ik wil horen. Stilte is ook mooie muziek.»

Welke eigen song zou je bestempelen als je ‘signature song’?

«'Solo Lane', dit liedje is nog niet uit. De vocal range is heel breed, maar ook door de verschillende emoties wordt het een rollercoaster. De titel betekent ‘Solostraat’. Mensen proberen me altijd in een hokje te plaatsen, maar ik zit in mijn eigen ‘laan’. Het is heel menselijk om te willen vergelijken, maar dat is eigenlijk absurd. Iedereen bewandelt een eigen pad, en ik zou niet dat van een ander willen volgen.»

Wat is je grootste muzikale ambitie?

«Een groot concert geven, waar mijn liedjes van het begin tot het einde massaal worden meegezongen. Ik krijg al kippenvel bij de gedachte.»

Deze peeps verdienen een shout-out:

«Er zijn zo veel mensen die me hebben geïnspireerd of een kans hebben gegeven. Aan die lijst beginnen is gewoon vragen om iemand te vergeten. Met de tijd wordt duidelijk wie die mensen zijn, maar «Last, but not least, I want to thank me», zei Snoop Dogg ooit. Ik volg mijn gevoel, wat soms tot impulsiviteit kan zorgen, maar ik leer sneller dan iemand die het safe wil spelen en niet probeert. De eindkeuzes liggen altijd bij mij. Dus ik verdien ook wel de credits achter mijn muzikale ontplooiing.»